aballaɣ
N.M [aballaɣ]
têtu, méchant

stubborn; nasty

عنيد؛ مقرف
Flexions aballaɣ
yiballaɣen uballaɣ tiballaɣin taballaɣt iballaɣen tballaɣin aballaɣ tballaɣtSources aballaɣ
- BOUAMARA Kamel, Issin : Asegzawal n teqbaylit s teqbaylit, Editions l'Odyssée, Tizi-Ouzou, 2010
- J.-M. Dallet, Dictionnaire Kabyle-Français (parler des At Mengellat Algérie) , Selaf Paris, 1982